بررسی اثر هپارین در پیشگیری از ترومبوز وریدی عمقی در بیماران تحت عمل کوله‌سیستکتومی لاپاروسکوپیک

سابقه و هدف: یکی از عوارض اعمال جراحی، ایجاد ترومبوز وریدی عمقی (D.V.T) است. به دلیل عوارض خطرناک D.V.T مثل آمبولی ریوی، پیشگیری از ایجاد آن اهمیت دارد. در اعمال جراحی، استاز وریدی ناشی از سکون بیمار می‌تواند باعث ایجاد D.V.T شود. پنوموپریتونئوم در جراحی کوله‌سیستکتومی لاپاروسکوپیک با این فرض که می‌تواند تشدید کننده استاز و ایجاد D.V.T باشد اهمیت دارد. پیشگیری دارویی از D.V.T توسط هپارین با دوز کم در این تحقیق تحت مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‌ها: بیماران تحت عمل جراحی کوله‌سیستکتومی لاپاروسکوپیک در مدت یک‌سال اجرای طرح به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: 1- دریافت‌کنندگان هپارین 2- بدون دریافت هپارین. در گروه اول هپارین 5000 واحد دو ساعت قبل از عمل جراحی و سپس هر 12 ساعت تا موقع ترخیص بیماران داده شد. اسکن داپلکس در تمامی بیماران در سه مرحله انجام شد: 1- قبل از عمل؛ 2- اولین روز بعد از عمل؛3- بعد از گذشت هفت روز از عمل. از روش‌های مشاهده و تهیه چک‌لیست برای گردآوری اطلاعات و برای آنالیز داده‌ها از Chi – square test استفاده شد. یافته‌ها: از 103 بیمار، 48 بیمار در گروه آزمون و 55 بیمار در گروه شاهد قرار گرفتند. از نظر سن، جنس، قد، وزن، BMI، طول مدت عمل، طول مدت بستری، مصرف سیگار و مصرف OCP اختلاف آماری معنی‌داری در دو گروه وجود نداشت و در اسکن داپلکس در دو گروه آزمون و شاهد هیچ مورد D.V.T گزارش نشد. در ضمن مصرف هپارین هیچ‌گونه عارضه‌ای به هم‌راه نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به این‌که هیچ مورد D.V.T در بیماران هر دو گروه گزارش نشد، نه می‌توان اثر هپارین در پیشگیری ازD.V.T را انکار نمود و نه می‌توان اثر تشدیدکنندگی پنوموپریتونئوم در ایجاد D.V.T را رد کرد. اثر پیشگیری‌کننده موارد کاهش استاز وریدی نسبت به اثر تشدیدکننده پنوموپریتونئوم نقش مؤثرتری دارد و نیز می‌توان بدون هیچ عارضه‌ای از هپارین استفاده نمود.